Οι... σοφοί

Το πετρέλαιο μας πυρπολεί. Για την ακρίβεια «καίει» και πληθαίνει τις τάξεις των φτωχών και κάνει τους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους. Ένας στους πέντε Ευρωπαίους ζει με λιγότερα από 22 ευρώ την ημέρα. Για ένα στους τέσσερις Έλληνες ισχύει το ίδιο, όπως και για τέσσερις στους τέσσερις αφρικανούς. Η πρώτη στατιστική είναι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τελευταία στατιστική είναι δική μας, καθώς στην Αφρική δεν ευδοκιμούν οι στατιστικές, αφού έτσι κι αλλιώς οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να γίνουν στατιστικά «δείγματα». Να, λοιπόν, ένας ακόμα λόγος ύπαρξης, να αποτελέσει κάποιος για μία φορά στη ζωή του (εκτός από τα 15 λεπτά δημοσιότητας) στατιστικό δείγμα. Είμαι στατιστικό δείγμα άρα υπάρχω! Πάντως, κάτι άρχισε να κινείται και άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις (βερμπαλισμοί) για τον «μαύρο κανιβαλισμό» μέσω της τρελής αύξησης της τιμής του πετρελαίου. Έτσι, «13 σοφοί» μίλησαν για τη σημερινή κρίση. Θα αναρωτηθεί κανείς, βέβαια, από πού και ως που είναι σοφοί ο Ζιοσπέν, ο Ντ’ Αλέμα, ο Ροκάρ; Εκτός κι αν σοφός είναι κάθε αποτυχημένος πολιτικός! Τέλος πάντων, οι… σοφοί αυτοί με κοινή ανακοίνωσή τους καλούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αντιληφθούν ότι η κερδοσκοπία τους οδηγεί σε τεράστια φτώχεια, σε μεγάλες μεταναστεύσεις και σφοδρές κοινωνικές και άλλες συγκρούσεις. Με άλλα λόγια, θεωρούν ότι οι τράπεζες θα βάλουν νερό στα… κέρδη τους και θα τα μειώσουν για το καλό της ανθρωπότητας! Αν είναι δυνατόν. Αλλά και για τις αιτίες της σημερινής κρίσης μιλούν οι σοφολογιώτατοι. Ιδού τι λένε: «…Η κρίση ενσαρκώνει στην πραγματικότητα την αποτυχία των αγορών που είναι ελάχιστα ρυθμισμένες ή κακο-ρυθμισμένες και μας δείχνει για μία ακόμη φορά ότι αυτές δεν είναι σε θέση να αυτορρυθμιστούν»! Άρα υπάρχουν καλές (καλο-ρυθμισμένες) και κακές αγορές. Δεν μας λένε ποιες είναι οι πρώτες και ποιες οι δεύτερες, αλλά με αυτή την περίεργη διατύπωση (που εμπεριέχει τη ρύθμιση, χωρίς να λέει από ποιον;) «αθωώνεται» η Αγορά και η νεοφιλελεύθερη αυτορρύθμιση. Έτσι, ο «αξιοπρεπής καπιταλισμός» που ευαγγελίζονται δεν είναι παρά ένα πολύχρωμο λεκτικό και… ευαίσθητο σελοφάν που αποκρύπτει τη σκληρή πραγματικότητα της αποτυχίας του μύθου της αυτορρυθμιζόμενης Αγοράς μέσω της προσφοράς και της ζήτησης και, κυρίως, μέσω του περίφημου ανταγωνισμού. Γι’ αυτό οι κύριοι αυτοί είναι τόσο σοφοί όσο και οι καλοπληρωμένοι διαφημιστές που εφευρίσκουν νέες λέξεις («αξιοπρεπής καπιταλισμός») για να πουλήσουν το ίδιο προϊόν, δηλαδή το νεοφιλελευθερισμό, του οποίου όμως η ημερομηνία έχει λήξει. Εντούτοις, αν και αιτιολογία της κρίσης είναι λανθασμένη, η διάγνωση των αποτελεσμάτων της είναι ορθή. Οι συγκρούσεις, οι μεταναστεύσεις, η διεθνής κοινωνική και πολιτική κρίση είναι επί θύραις.