Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Κρούγκμαν: ΗΠΑ και Ελλάδα

«Αν υπάρχουν σε αυτή τη χώρα άνθρωποι αρκετά ισχυροί ώστε να τους ανήκει η κυβέρνηση (…) Τότε θα τους ανήκει». Συμπληρώστε ελεύθερα το όνομα της χώρας που σας ενδιαφέρει στην παρένθεση και η ρήση του Γούντροου Ουίλσον(1913) θα επαληθεύεται πάντα. Γιατί σήμερα «Η Αμερική είναι παντού». Γιατί και η Ελλάδα, πλέον, είναι μία μικρή Αμερική! «Δεν περνάει βδομάδα πουν να μην αποκαλύπτεται μία περίπτωση όπου η επιρροή του χρήματος στρεβλώνει χυδαία την πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ», που διαφθείρει και τους ρεπουμπλικάνους και τους δημοκρατικούς, γράφει ο Πωλ Κρούγκμαν(Η συνείδηση ενός προοδευτικού). Τα χρήματα αγοράζουν επιρροή. Μάλιστα, ένα μικρό ποσοστό Αμερικανών έφτασε «να είναι αρκετά πλούσιο ώστε να αγοράσει ένα ολόκληρο κόμμα»! Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα; Αλλά που αποδίδει ο Κρούγκμαν αυτή την εξέλιξη; Στη συγκέντρωση υπερβολικού πλούτου σε ελάχιστα χέρια και στην τεράστια ανισότητα με τους υπόλοιπους. Στις ΗΠΑ, σήμερα, υπάρχει πρόβλημα κοινωνικής συνοχής καθώς οι τεράστιες ανισότητες και η μεγάλη συγκέντρωση πλούτου στο 1% του πληθυσμού προκαλεί άνοδο της αναξιοπιστίας και τη μη εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς και στην κυβέρνηση καθώς όλοι είναι πεπεισμένοι ότι το πολιτικό σύστημα λειτουργεί συνολικά «προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων». Έχουν δίκιο οι πολίτες να το πιστεύουν αυτό; Έχουν απαντά ο Κρούγκμαν. Διότι ο πολιτικός ανταγωνισμός έχει καταστεί πλέον ένας ανταγωνισμός στη διαφθορά, ποιος δηλαδή θα έχει με το μέρος του το χρήμα. Για να γίνουν όμως όλα αυτά χρειάζονται μηχανισμοί-θεσμοί και μία κουλτούρα διακομματικής διαχείρισης της διαφθοράς. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται η διάβρωση εκείνων των κοινωνικών κανόνων και θεσμών στους οποίους στηρίζεται η «σχετική ισότητα». Όμως κενό θεσμών και κουλτούρας δεν μπορεί να υπάρχει. Με τι συνεπώς αντικαταστάθηκαν οι θεσμοί και οι ιδέες της ισότητας; Με ένα δίκτυο θεσμών («με οσμή μαφίας») -μέσα ενημέρωσης, πανεπιστήμια, κράτος, κόμματα- που κανοναρχούνται από λίγους ανθρώπους και μέσω των οποίων «αμείβονται οι νομιμόφρονες και τιμωρούνται οι διαφωνούντες». Οι θεσμοί αυτοί «προμηθεύουν στους υπάκουους πολιτικούς τους απαραίτητους πόρους (σ.σ. χρήματα, πρόσβαση στα ΜΜΕ) για να κερδίζουν τις εκλογές, αλλά και ασφαλή καταφύγια στην περίπτωση αποτυχίας(σ.σ. θέσεις σε πανεπιστήμια, εταιρείες κ.ά.)». Αντιθέτως, διώκουν και υπονομεύουν τους αντιτιθέμενους, τους ανυπάκουους. Οι ίδιοι θεσμοί συντηρούν «το μεγάλο ετοιμοπόλεμο στρατό διανοουμένων και ακτιβιστών» που θα εκλαϊκεύσουν και θα ενισχύσουν αντιλήψεις όπως περί της αχρηστίας του κράτους, του ζημιογόνου των μισθολογικών αυξήσεων ή της φορολόγησης των επιχειρήσεων κ.ά. Για τις ΗΠΑ μιλάει ο Κρούγκμαν. Αλλά και για την Ελλάδα να μιλούσε τα ίδια θα έλεγε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: